آشنایی با تاریخچه خوشنویسی در ایران

با ظهور دین اسلام نیاکان ما الفبا و خطوط اسلامی را پذیرا شدند و به این ترتیب خط متداول آن زمان که نزدیک دو قرن قبل از اسلام شکل گرفته بود خط کوفی و نسخ قدیم بود. این دو خط، خود از دو خط قبطی و سریانی اخذ شده بودند و در اوایل قرن چهارم قمری ابن مقله بیضاوی شیرازی خطوطی را بوجود آورد که به خطوط اصول معروف شد. این خطوط عبارتند از: محقق، ریحان، ثلث، نسخ، رقاع و توقیع که وجه تمایز آنها اختلاف در شکل حروف و کلمات و نسبت سطح و دور در هر کدام است.
ابن مقله بیضاوی شیرازی برای این خطوط قواعدی وضع کرد و ۱۲ اصل نوشت: ترکیب، کرسی، نسبت، ضعف، قوت، سطح، دور، صعود مجازی، نزول مجازی، اصول، صفا و شأن.
همزمان با پیشرفت خطوط فوق، حسن فارسی کاتب، خط تعلیق را از خطوط نسخ و رقاع بوجود آورد که به نام ترسل نیز نامیده می‌شد.
در قرن هشتم میرعلی تبریزی از ترکیب و ادغام دو خط نسخ و تعلیق خطی به نام نسختعلیق بوجود آورد که بسیار مورد اقبال واقع شد و موجب تحول عظیمی در هنر خوشنویسی شد. خطی که حدود یک دانگ سطح و مابقی آن دور است و نام آن در اثر کثرت استعمال به نستعلیق تغییر پیدا کرد.
بنا به گفته اساتید خوشنویسی، این خط از جمله زیباترین و ظریفترین و مشکلترین خطوط فارسی و می توان گفت که عروس خطوط فارسی است. پس از میرعلی تبریزی پسرش میرعبدالله و بعد از او میرزا جعفر تبریزی و اظهار تبریزی در تکامل خط نستعلیق کوشش‌های فراوان کردند تا نوبت به سلطانعلی مشهدی رسید که خدمات شایانی به این هنر اصیل نمود. اساتید زیادی بعد از سلطانعلی مشهدی در تکامل خط مذکور زحمات فراوانی کشیدند همانند میرعلی هروی.
بعد از حدود یک قرن، خوشنویس نامی و آشنای همه، میرعمادالحسنی معاصر شاه عباس صفوی پا به عرصه ظهور نهاد که با نبوغ خود تغیرات و سبکی در خط نستعلیق بوجود آورد. پس از گذشت قریب ۴۰۰ سال این سبک هنوز مورد استفاده و الهام بخش خوشنویسان است.
او پایه خط را به جائی نهاد که از زمان پیدایش خط نستعلیق تا کنون هنرمندی خوشنویس را یارای برابری با او نبوده است. همزمان با او هنرمند بزرگ دیگری چون علیرضا عباسی رقیبی برای او بشمار می‌رفت که علاوه بر خط نستعلیق خفی و جلی در خط ثلث نیز استاد بود.
اکثر کتیبه های مساجد و بناهای تاریخی اصفهان به خط ثلث و یا به سرپرستی او انجام شده است. قرن‌های نهم، دهم و یازدهم هجری قمری را می‌توان دوران درخشان در هنر خوشنویسی دانست. در اواسط قرن یازدهم سومین خط خالص ایرانی یعنی شکسته نستعلیق به دست مرتضی قلی خان شاملو، حاکم هرات از خط نستعلیق ابداع شد.
علت پیدایش این نوع خط، تند نویسی و راحت نویسی و دیگر، ذوق و خلاقیت ایرانی ذکر شده است. به عنوان مثال بعد از پیدایش خط تعلیق، ایرانیان به خاطر سرعت در کتابت، شکسته تعلیق آنرا نیز بوجود آوردند.
خط شکسته نستعلیق به دست میرزا شفیعا هراتی کاملتر شد و درویش عبدالمجید طالقانی قواعد جدیدی وضع نمود و آن را به کمال نوشت، چهار تن از خوشنویسان نامی که در چهار خط ثلث، نسخ، نستعلیق و شکسته نستعلیق به ارکان اربعه هنر خوشنویسی مشهور شده‌اند عبارتند از:
خط ثلث: جمال الدین یاقوت
خط نسخ: میرزا احمد نیریزی
خط نستعلیق: میرعماد الحسنی
خط شکسته نستعلیق: درویش عبدالمجید طالقانی
در قرن ۱۳ در دوره قاجاریه خطاطان بزرگی پا به عرصه میدان نستعلیق و دیگر اقلام نهادند و سختی‌های این هنر ظریف را به جان خریدند و در توسعه آن کوشیدند.
امروزه آغاز و انجام آموزش خوشنویسی به شش دوره تقسیم می شود: مقدماتی ، متوسط ، خوش ، عالی ، ممتاز ، استادی و فوق ممتازی
از میان علاقه مندانی که قدم در راه فراگیری این هنر می گذارند کمتر کسی یافت می شود که تمام این راه را طی کند و به استادی برسد. بیشتر آنان در رسیدن به یک، دو، یا سه دوره ی آن توفیق می یابند ؛ زیرا کاری پر زحمت و مشکل است که فقط عشق و علاقه آسانش می کند. مخصوصاً زندگی ماشینی امروز و مشغله های متنوع زندگی، کمتر به اشخاص اجازه می دهد که به این هنر ارزنده بپردازند .

آموزش خوشنویسی در دبیرستان ما
در طول دوره کلاس ، هنرجویان با اصول و تکنیک خوشنویسی به صورت نظری و عملی آشنا می شوند.  هنرجویان این رشته در پایان هر دوره جهت آزمون و گرفتن گواهینامه به انجمن خوشنویسان ایران معرفی می گردند .
این رشته زیر نظر استاد ناصر رحیمی از اساتید برجسته هنر خوشنویسی ایران ؛ سال هاست  که در زمینه خطاطی و خوشنویسی فعالیت مستمر دارند ، ودارای درجه استادی و مدرک فوق ممتاز از انجمن خوشنویسان ایران هستند برگزار می گردد.
هنرجویان ، آموزش خط ریز (خوشنویسی با خودکار) را در روزهای سه شنبه هر هفته از ساعت ۱۵ الی ۱۶:۲۰ فرا می گیرند .
لازم بذکر است که هدف از برگزاری این رشته جهت کاربردی کردن خوش خطی وخوشنویسی دانش آموزان از مدرسه تا دانشگاه و همچنین ایجاد اعتماد به نفس و تمرین صبر و شکیبایی می باشد.

تاریخچه تئاتر

تئاتر یکی ازهنرهای هفتگانه است .کسانی که درباره بوجود آمدن تئاتر جستجو کرده اند میگویند سر چشمه آن از آیین هاست . آیین به مراسم مذهبی و اجتماعی می گویند . مثل مراسم عروسی یا مراسم سینه زنی در ماه محرم در ایران . انسان همیشه دوست داشته است به اتفاقاتی که خارج از اراده و میل اوست تسلط داشته باشد و این ویژه گی اصلی تئاتر است. تئاتر در مقایسه با هنرهای دیگر امکانات زیادی دارد،برای اینکه از هنرهای دیگر مثل نقاشی ، ادبیات ، معماری ، موسیقی و … در آن استفاده می شود .کلمه تئاتر (theater ) در اصل از کلمه تآترون (theater on) است که قسمت اول آن تیه ((thea تماشاگران و یا محله تماشا است. در زمان های قدیم ، تماشاگرن در سرازیری تپه ها می نشستند و مراسم مذهبی را که با آداب وتشریفات مخصوص در پایین همان تپه یا کناره معبد که محل عبادت بوده ، تماشا می کردند. موسیقی ، گفتار ، صورتک ، لباس ، اجراکنندگان ، تماشگر و صحنه در اجرای آیین آرایش توسط رنگ ، خاکستر یا جوهر که سطح بدن را می پوشاند برای کامل کردن صورتک و لباس بکار می رود آنطور که گریم در تئاتر این کار را انجام می دهد. بازیگران آیین باید بسیار ماهر و با انظباط باشند مثل بازیگران تئاتر .برای اجرای آیین یکی پیشکسوتان یا سالمندان آشنا به آیین، تمرین سختی را برای اداره ی اجرای خوب آیین بکار می گیرد که کاملا با کارگردانی تئاتر قابل مقایسه است . با اینکه سرچشمه آیینی امروز پذیرفته ترین نظریه درباره ی بوجود آمدن تئاتر است اما جستجوگرانی هم اعتقاد دارند سرچشمه تئاتر داستانسرایی است . آنها می گویند که گوش کردن و رابطه برقرار کردن با قصه ها جزو بزرگترین خصوصیات انسان است . برخی می گویند تئاتر از حرکات ضربی و ژیمناستیک و یا تقلید حرکات و صدای حیوانات آغاز شده است . اما نه خصوصیت داستانسرائی انسان و نه علاقه ی او به تقلید ، هیچکدام نمی تواند او را بسوی آفریدن هنر تئاتر راهنمائی کرده باشد ، چرا که اسطوره ها و داستانها هم در اطراف آیین ها بوجود آمده اند و تقلید از حیواناتی که اندیشه و عقل ندارند هم نمی توانسته سرچشمه تئاتر باشد چرا که آیین ها از اندیشه و اعتقادات و میزان شناخت انسان شکل گرفته است است .

آموزش تئاتر در دبیرستان ما
در طول دوره کلاس ، هنرجویان با مهارت های بازیگری به صورت نظری و عملی آشنا می شوند. پس از گذشت چند جلسه ، هنرجویان تیمی که شامل بازیگران ، مدیر صحنه ، منشی صحنه، موسیقی، نویسنده ، دستیار کارگردان و کارگردان می باشد تشکیل می دهند تا آموخته های خود را برای ساخت یک نمایش دانش آموزی حرفه ای به کار گیرند. هنرجویان در  این رشته جهت ارزیابی و تعیین سطح مهارت بازیگری خود و همچنین رقابت با دانش آموزان مدارس دیگر در مسابقات فرهنگی هنری شرکت می نمایند.
آنان زیر نظر استاد حمیدرضا رحمتی که از اساتید برجسته در این رشته می باشند فعالیت مستمر دارند.
کلاس آموزشی ایشان ، روزهای سه شنبه هر هفته از ساعت ۱۵ الی ۱۸ برگزار می گردد .
لازم به ذکر است که هدف از برگزاری این رشته جهت تقویت اعتماد به نفس ،روحیه و نشاط بخشی ، آرامش و آسایش و یادگیری کار گروهی می باشد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

تاریخچه عکاسی

این هنر در اکثر زبان های جهان فتوگرافی خوانده می شود که ترکیبی از دو کلمهٔ یونانی فتو به معنی نور و گرافی به معنی ثبت یا نگارش است. بنابراین، فتوگرافی به معنای نقش کردن با نور است. عکاسی دارای سه جنبهٔ علمی، صنعتی و هنری است؛ به عنوان یک پدیدهٔ علمی متولد شد، به شکل یک صنعت گسترش یافت و به عنوان هنر تثبیت شد. عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه های مختلف و اکتشافات و نوآوری های آنان در طول تاریخ است.
اولین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲ میلادی توسط مخترع فرانسوی، ژوزف نیسه فور نیپس تولید شد و پس از آن توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند. او با همکاری لوئی داگر، آزمایش هایی را بر ترکیبات نقره براساس یافته های یوهان هاینریش شولتز انجام دادند و داگر در سال ۱۸۳۷ توانست روش داگرئوتایپ را اختراع کند.
تئوری عکس رنگی سه رنگ، توسط جیمز کلرک ماکسول در سال ۱۸۵۵ پیشنهاد شده بود. جورج ایستمن در سال ۱۸۸۴ میلادی فیلم رول را که فیلمی از جنس پلاستیک آغشته به امولسیون ژلاتینی است را ابداع کرد.  ادوین لند نوعی دوربین آنالوگ ظهور فیلم فوری موسوم به دوربین پولاروید را اختراع کرد که بلافاصله پس از عکسبرداری، نسخهٔ چاپ شدهٔ عکس را پرینت می کردند.
نخستین دستگاه های عکاسی به روش داگرئوتایپ، به درخواست محمد شاه قاجار از کشورهای روسیه و انگلیس به دربارِ ایران وارد شد و در اواسط دسامبر سال ۱۸۴۲ میلادی (پایان آذر سال ۱۲۲۱ خورشیدی) نخستین عکسبرداری در ایران انجام گرفت.
عکاسی آنالوگ
هر چند از اول، عکاسی بر پایه آنالوگ بنا شده بود، ولی این صفت، بعد از ظهور عکاسی دیجیتال و بخاطر ایجاد وجه تمایز به این نوع عکاسی اضافه گردید. از شیشه های خیس کلودیونی، شیشه خشکی که انگلیسی ها آن را ابداع کردند و بالاخره فیلم ژلاتینی که بوسیله ریچارد مادوکس وارد دنیای عکاسی شدند، همه و همه جزو تلاش های بشر برای ثبت تصویر بوده است.
عکاسی دیجیتال
عکاسی دیجیتال به فرآیند ثبت تصاویر به وسیلهٔ دریافت و ثبت نور برروی سطح حساس به نور سنسور الکترونیکی گفته می شود. الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیاء بر روی سطح حساس به نور سنسور تأثیر می گذارد و باعث ثبت تصاویر می گردد. آسانی نسبی استفاده، سرعت بالای بازدید، انتقال و چاپ و نیز در بسیاری از موارد، کیفیت برتر، تعدادی از ویژگی های متمایزکنندهٔ عکاسی دیجیتال هستند.

آموزش عکاسی در دبیرستان ما
در طول دوره کلاس ، هنرجویان با مهارت ها و تکنیک های عکاسی به صورت نظری و عملی آشنا می شوند. هنرجویان در  این رشته جهت ارزیابی و تعیین سطح مهارت عکاسی خود و همچنین رقابت با دانش آموزان مدارس دیگر در مسابقات فرهنگی هنری شرکت می نمایند.
آنان زیر نظر استاد محمد بیات که از اساتید برجسته در این رشته می باشند فعالیت مستمر دارند.
کلاس آموزشی ایشان ، روزهای سه شنبه هر هفته از ساعت ۱۵ الی ۱۸ برگزار می گردد .
لازم به ذکر است که هدف از برگزاری این رشته جهت تجزیه و تحلیل و نقد عکاسی ،تاثیرات عکاسی بر فرهنگ ، گسترش فنون و هنر عکاسی در سطح تخصصی و ارتقاء شناخت عمومی دانش آموزان با عکاسی می باشد.